Neden çift sayıları sevmiyorum?

Bildim bileli tek sayılara karşı bir sempatim vardır. Sayı seçmem gereken durumlarda ilk tercihlerim her zaman tek sayılar olur. Onlar da belli bir sırayla olur. 7,9,3,1,5 sonra çift sayılara illa geçmek gerekirse 2. Şu anda size kullandığım şifrelerin algoritmalarını verdiğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz, konu şifre olunca karışık düzen en iyisidir.

Aslında yazının konusu ne peki? Çift sayılara karşı olan hoşnutsuzluğum mu? Hayır, ancak neden böyle bir durum olduğuna biraz kafa patlatınca hikayenin temeli epey eskiye dayanıyor.

Çift sayılara karşı olumsuz duygularım ilk olarak 6 -yazıyla altı- ile başladı. Neden mi?

Çünkü Büdü'nün en sevdiği sayı altıydı. (Sevgili 80 jenerasyonu "En sevdiğim sayı altı" parçasını bilecektir. Hatta şarkıyı buldum, buyrunuz.) (Edi: "Büdü, 6 hiç kimsenin en sevdiği sayı değildir")

Her daim Edi fanı olan bendeniz, Büdünün en sevdiği sayıdan haz etmemişti. Şimdi dikkat ettim de Edi de "Dokuza ne dersin, ya üç" diyor. Sonra beş ve yediden bahsediyor. Edi de tek sayısever.

Ben de öyleyim. Yani yıllardır sahip olduğum huyun sebebi pek minik yaşlarda Edisever olmam mı?

Şahsen bir çok sevdiğimiz ve sevmediğimiz şeylerin, takıntılarımızın okul öncesi dönemde algıladığımız pek çok şey ile yakından ilgisi olduğunu düşünüyorum.

Bir çok Büdüsever de çift sayıları ve özellikle de altıyı seviyor mu acaba? Merak ettiğim nokta o.

En azından başta kuzenim ve patim olmak üzere hem Büdü hem de çift sayısever bir kaç olumlu örneğim var.  Zaten bu sayede yıllar sonra Büdü ile aram düzeldi. :)

Neyse, gerşek şu ki; en sevdiğim sayı yedi.