12 Ekim 2012 Cuma

Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion

Depeche Mode tür ayırmaksızın en sevdiğim gruplardan biri. Dinledikçe daha çok sevdiğim, sevdikçe osunu busunu daha çok araştırdığım öte bir "oluşum".

Yazımın konusu DM tarihi olmadığından çok detaya girmeyeceğim. Ancak 1977'de kurulup ve ilk albümleri Speak & Spell'i 1981'de çıkarmaları itibariyle müzik tarihine yeni bir yön verdiler ve pek çok gruba ilham kaynağı oldular.


Violator, Black Celebration, Music for the Masses, Ultra gibi pek çok müthiş albüme imza attılar. Ama bir albüm var ki -o da zaten yazının konusu- her anlamda DM albümleri içinde benim için birinci sırada.

1993 çıkışlı Song of Faith and Devotion - kısaca SOFAD-  için grubun en karanlık albümü diyebiliriz. Bunda kah Dave Gahan'ın uyuşturucu problemleri, kah grup içi anlaşmazlıklar sonucunda dağılacaklarının sinyallerini vermelerinin etkisi büyüktür. Mesela I Feel You'nun klibinde eski DM videolarına göndermeler vardır zira ne klibi çeken ne de grup üyeleri o sıralarda bir sonraki albümün olup olmayacağını bilmiyorlardı.


Nasıl bir çok sevdiğimiz müzisyen mutlu mesut bir aile hayatı kurunca yarattıkları ürünler zayıflayabiliyorsa, (Pain of Salvation bunun en iyi örneklerinden biridir bence) bencilce ama bu sorunlu dönem DM diskografisindeki en etkileyici albümü yaratmış. Yıllardır ara ara çevirip dinlediğim sayısız klasik var ki biraz zorlasam tüm albümü sayabilirim.

Daha açılış parçasıyla zaten ilk klasikle tanışıyoruz: I Feel You. Kesinlikle ikonik bir parça, ve konserlerde Dave Gahan'ın gömleğini çıkardığında en yüksek çığlıkların atıldığı anlardan birinin sebebi. Canlı versiyonlarını her zaman daha çok sevmişimdir zira konserlerde Martin L. Gore'un müthiş sesini çok daha baskın duyarız.


Ayrıca klibinin özellikle son sahnelerinde Dave tahrip(?) gücünün doruğuna ulaşır -ki uzun saçlı haliyle bence en seksi hali bu albümde. O çizgili ceket ve yelekle bile!

Nerede kaldık? İkinci şarkı ise Walking in My Shoes. Bir başka klasik. Albümdeki üçüncü favorim. (Bazen ikinci oluyor) Esasen en iyi DM parçalarından biri.

Albümdeki inanç, sorgulama ve bağlılık temasının en iyi işlendiği anlardan biri. Sözleri de harika.

"I'm not looking for a clearer conscience,
Peace of mind after what I've been through" -- Walking in My Shoes




Her parçayı tek tek yazmayıp favorimlerimden devam edeyim, yoksa bu yazı bitmeyecek.

"So walk on barefoot for me
Suffer some misery
If you want my love" -- Judas



Ve In Your Room... Orijinal SOFAD versiyonu hayatımda dinlediğim en karanlık, en tutkulu ve en seksi şey muhtemelen. Şarkının öyküsünün bambaşka olduğu rivayet edilse de gerek vokali gerek inanılmaz müziğiyle asla güvenilmeyecek birine duyulan tutkuyu (aşkı?) ve şüpheyi daha iyi yansıtan başka bir şey olamaz herhalde. Yıllar geçse de eskimediği kesin.

Single versiyonunda aynı hikayeyi daha sakin, daha nazikçe dinleriz. Klibi de en az parça kadar güzel , havası ayrıdır; ama favorim kesinlikle orijinal hali. Ayrıca Portishead'in güzel bir remixi var ki, buyrun buradan deneyin.

"Will you let the fire die down soon
Or will I always be here
Your favourite passion
Your favourite game
Your favourite mirror
Your favourite slave" -- In Your Room



Tabii en haşin DM parçalarından biri olan Rush'ı anmadan olmaz. Hikayemizin karakterinin ruhani duyguları, "aşk" acısı, çaresizlik sürecinin öfkeye dönüştüğü anı yansıtır.

Ve geldik bir numaraya: One Caress. En sevdiğim DM parçası olma ihtimali yüksek ve bunun için sayısız sebep var. Martin L. Gore'un vokalinin en etkileyici olduğu an bu. Ayrıca orkestrasyonlarıyla tüm DM parçalarından farklı. İlk dinlediğim andan beri kafamda klibini oynattığım, adeta karanlık bir serenat. Canlı dinlemeyi en çok istediğim parça da bu haliyle, umarım o kadar şanslı olurum.

Bu kadar iyi başlayan bir albüm o kadar iyi bitmeliydi tabii, Higher Love albümün kapanışı ve hikayenin çözümleniş anı. Esas tema: Teslimiyet.

"I surrender heart and soul
Sacrificed to a higher goal" -- Higher Love



Son satırlara gelirken SOFAD dediğim gibi en sevdiğim DM albümü, hatta en sevdiğim albümlerden biri. En çarpıcı özelliği ise pek çok parçasıyla pek çok hissi yaşatabilmesi, müzik denen meretin insan için ne kadar önemli olduğunun en iyi kanıtlarından biri olması.

Bilgi:
- Bu albümün turnesinin ismi "Devotional Tour", DM hayranı anlamına gelen "Devotee" kelimesi bu albümle ortaya çıktı.
- Bu güzelim parçaların canlılarını dinlemek için parça isimleri sonuna "Devotional" kelimesini iliştirirseniz hem de uzun saçlı Dave Gahan'ı izleyebilirsiniz. :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder